शिर्षकः सुन्यौं ?

सुन्यौं?
झ्यालका जेबबाट छिरेका 
सुस्त बुँदहरुको स्पर्स ?
यो शिशिरे बर्षाको करतल ध्वनी ?
यो शुष्क शिशिर भित्र 
लुकेको आद्रता ?
तिम्रो तिखा आँखामा लुकेका कोमल माया जस्तै 
कसरी झर्दै छ हिउका भुवाहरु ?

जसरी,
मिलनका अन्तिम अन्तिम पलहरुमा 
झरेथे हाम्रा दुईजोर आँखाबाट 
जिन्दगीका अन्तिम संयुक्त आसुहरु 
मलाई त अझै पनि प्यारो लाग्छ 
यो शुष्कता भित्रको आद्रता 
यो सुक सुकाहाट भित्रको रोदन 
यो एकाङ्गी भित्रको मनोबाद
के तिमिलाई छुदैन ?
यी तमाम अनुभुतिहरुले ?

सुन्यौं ?
दुईजोर चप्पलका आवाजहरु
चरप चरप यो जाडोमा 
लाग्दैन तिमिलाई ?
दुईजोर चप्पलहरु
कसरी हिड्दै होलान् यो शुष्क झरीमा ?
तिमी र मजस्तै 
मेरो गोजिमा तिम्रो हात 
तिम्रो गोजिमा मेरो हात !
के गरेनन्  होला त तिनिहरुले 
हामिले जस्तै यो  झरीमा ?

सुन्यौं ?
बाहिर कतै मसिनो स्वर ?
प्यारले लाडिएका लाल जोडिहरुको उद्देलना ?
पक्कै पनि 
तिमीले सुनेकै हुनुपर्छ 
या सुन्न चाहादैनौ ?
तिमीले सम्झेकै हुनुपर्छ 
या सम्झन चाहदैँनौ ?
यो शिशिर
यो शुष्क झरी 
ती हिउका भुवाहरु १
वस् सब चिज दोहोरीन्छन् हरेक साल 
दोहोरीदैन त केबल ती पलहरु !

सुन्यौं ?
जाडोले काठ्याग्रिएका 
स्यालका आवज हरु ?
कसरी आत्तिएर टासिन्थ्यौ तिमी 
यो छातिमा ?

सुन्यौं ?
दुईजोर चप्पलको आवाज 
पक्कै सुन्नुपर्छ तिमिले
वा कानेटोपिले छोपेकीछौं
तिम्रा कानहरुलाई ?

रचनाः सुनिल पाेखरेल, गाेरखा सिरानचाेक ५